Volgens mij was ik 10, mijn ouders namen ons mee op vakantie naar Duitsland. En daar waren Pam & Punkertje, ik kan ze nog uittekenen. De twee acteurs van het animatieteam. Grappig dat ze waren, ik vond ze hilarisch. En terwijl wij daar ons zelf geknede brooddeeg aan een stok regen en boven het kampvuur hielden vertelden zij dat er een heel erg groot probleem was! Echt heel erg groot. Wil je weten wat? Er zou een circusvoorstelling zijn, voor alle gasten op de camping en nu waren de dompteur en de dieren, dus echt iedereen, ziek. Of wij ze alsje-alsje-alsjeblieft wilde helpen? Nou, je kan je voorstellen; dat wilden we! De een wilde de touwen in klimmen, een ander wilde wel kunstjes doen (want ik zit op turnen) en weer een ander koos ervoor om de clown te spelen. En ik? Drie keer raden, ik vroeg als 10-jarige of ik alsjeblieft het circus mocht presenteren aan de Nederlandse gasten. En het mocht! Een heuse stalmeesteres.
Dat wat je als kind al zo graag deed, daar ligt je toekomst. Hoewel je daar vaak jaren voor nodig hebt om daarachter te komen. Ik vind het podium ene magische plek. Hoe heerlijk dat er zoveel mensen, tegelijkertijd hun tijd ter beschikking stellen aan jou als spreker! Je kan dan toch niet anders dan hun tijd waarmaken? En dat vraagt voorbereiding van jou als spreker.
Wie ik ben? Ik ben Ingrid. Dat is wie ik ben. Waar je me ziet ben ik dezelfde persoon. Dus op het podium of in je bestuurskamer of op dat ene feestje. Je ziet mij. Compleet zoals ik ben.
En wie ik ben? Een vrouw. Een zakenvrouw. Een ondernemer. Een spreker. Een trainer. Een zus. Een zusje, dat ook. Een echtgenote. Een mama. Een dochter. Een christen. Een vriendin. Niet perse in die volgorde overigens. Maar in het leven heb je nu eenmaal meerdere rollen, en ik ben gezegend met een mooi leven.
Ze noemden mij altijd een zondagskind ook al ben ik geboren op een maandag. Wel in het rumoer overigens, mijn moeder stond typische koninginnedagspelletjes te spelen op het schoolplein met mijn broer en zus toen ik mezelf meldde. Het leek me wel een gezellige dag om geboren te worden.
Oh ja en dat schrijven. Ik maak verhaaltjes. Voor jou. Over jou. Voor jouw publiek. En dat doe ik samen met jou. Ik help je om jouw verhaal naar boven te krijgen en laat je ervaren hoe jij dat het podium pakt. It’s yours. Want dat is, weet ik inmiddels echt een vak. En ja, dat is te leren! Een geboren spreker? Geloof me nou, die bestaat niet. Ook niet Obama, ja die man spreekt prachtig maar echt als je zijn eerste speech en zijn laatste hoort – dat is een wereld van verschil want ook hij weet oefening baart kunst, of in dit geval prachtige praatjes.
